Ik zal het maar meteen toegeven, ik ben geen maker. Als vroeger de band van mijn fiets lek was, bracht ik mijn fiets naar de fietsenmaker. There, I said it. Ik weet niets van elektriciteit, ik kan niet met een boormachine werken en ik heb geen idee hoe mijn stijltang werkt. Maar ik heb wel een hoofd waar ik mee kan denken, fantaseren. Ik houd van het gevoel dat ik heb tijdens het maken en nog meer van het gevoel als iets klaar is. Ik wil maken, zelfs als ik het niet kan.
Met youtube leerde ik mezelf blokfluiten (don’t ask), haken en naaien. Ik kan projecten tot een succesvol einde brengen, maar het patroon dat ik nodig heb om iets te maken, dat zit me in de weg. Ik bedenk het veel liever zelf. Maker education houdt me bezig. Op de site makered.nl lees je wat dit precies is. ‘Nederland is geen productieland, dus we zullen het moeten hebben van slimme, nieuwe ideeën en producten.’ Maken is de toekomst. Nu word ik natuurlijk geen uitvinder, maar ik heb wel twee kinderen groot te brengen, die misschien net even anders op kunnen groeien dan ikzelf.
Een echte thuismaak-klooien goeroe is Astrid Poot. Op de site lekkersamenklooien.nl geeft zij allerlei voorbeelden die je thuis kunt doen. Zo las ik bij haar over de verwondering over een lijmpistool. Zo simpel? Yup, zo easy kan het zijn. Ik kocht een exemplaar en lijmen maar! Mijn zoon van 5 bedacht al snel een project met de luciferstokjes, waar ik het fornuis mee aanstak. Terwijl hij tenten en torens lijmt, lijm ik een kubus. ‘Kijk een kubus!’ Eindig ik trots. Vervolgens hebben hij en ik een gesprek over waarom mijn “kubus” geen kubus is, de pootjes zitten scheef en de stokjes zijn niet even langs omdat ik op sommige plekken teveel lijm heb gesmeerd.
In de schuur ligt een soldeerbout en een figuurzaag, waar ik echt eens een slinger aan moet geven. Het ligt daar maar te liggen, zonde! Ik wil ook echt graag aan de slag met lichtjes. Ik weet niet zo goed hoe, maar ik weet wel dat het een beetje mag schuren. Het mag oncomfortabel aanvoelen, dat is precies hoe leren voelt. In de kleuterklas van mijn zoon mag ik op vrijdag een activiteit doen. Wat voor activiteit, dat mag ik zelf kiezen. Mijn zoon ziet mij graag in zijn klas, dus ik beloof hem te komen, maar we gaan dan wel iets maken. Hij denkt goed mee en we besluiten dat het een knikkerbaan moet worden. Ik ben al een week lang aan het nadenken over maken. Hoe doe je dat in het onderwijs? Welke materialen neem je mee? Ik kom hierop terug, dat mag duidelijk zijn.
Als je maken ook interessant vind, volg dan Arjan van der Meij en Astrid Poot op twitter. Er zijn nog veel meer inspirerende makers, maar deze twee mensen hebben dit in mij in werking gezet.
onderwijsdingen. 